Vaka Çalışması 9.2: Travmatik Görüntülerle Başa Çıkmak için İpuçları

Gavin Rees, gazeteci ve yapımcı, Dart Centre Europe'un yönetmeni. The Dart Centre New York’taki Columbia University Gazetecilik Lisans Programı’nın bir projesi. Şiddet ve travma haberciliğinde etik ve yeni yaklaşımlar üzerine çalışıyor. Bu amaçla Gavin Amerikan, İngiliz ve Japon televizyon kanallarına iş dünyası ve politika ile ilgili haberler üretiyor. BBC ve Channel 4 gibi kanallarda belgeselleri yayınlandı. Gavin ayrıca Avrupa Travmatik Çalışmalar Topluluğu ve Birleşik Krallık Psikolojik Travma Topluluğu’nun yönetim kurulu üyesi.

Savaş bölgeleri, suç sahneleri ve doğal afetlere ait görüntüler genellikle dehşet ve acı vericidir. Görüntüler travmatik olduğunda uzakta gerçekleşen olaylar kişinin zihnine sızarmış gibi hissettirebilir. Tiksinti, kaygı ve aciziyet gibi olumsuz tepkiler bu malzemelerle çalışan gazeteciler ve adli tıp çalışanları için hiç de alışılmadık değildir.

Araştırmalar bize medya çalışanlarının kendini daha hızlı toparlayan gruba dahil olduğunu gösteriyor: Çoğu durumda, sınırlı miktarda travmatik görsele maruz kalmanın geçici üzüntüye göre daha fazla üzüntüye neden olması olası değildir. Buna rağmen, psikologların ikincil veya dolaylı travmatizasyon olarak adlandırdığı olgunun tehlikeleri maruz kalmanın devamlı hale gelip "yavaş damla" etkisine sahip olduğu durumlarda önemli hale gelir. Aynı durum etkinliklerle kişisel bir bağlantı olduğunda da, örneğin tanıdığınız birinin yaralanması gibi, doğrudur.

Medya ve yardım çalışanlarının travma yükünü azaltmak için yapabileceği altı pratik uygulama mevcuttur:

Neyle başa çıktığınızı anlayın. Savunmanın ilk hattı düşmanı tanımaktır: Travmatik görüntüleri radyasyon gibi, doza bağımlı bir etkiye sahip olan zehirli bir madde gibi düşünün. Gazeteciler ve yardım çalışanları, tıpkı nükleer işçiler gibi işlerini yapmaktadırlar; aynı zamanda gereksiz maruziyeti en aza indirmek için makul adımlar atmak zorundadırlar.
Tekrar eden gereksiz maruziyeti yok edin. Sıralama ve etiketleme yöntemlerinizi, dijital dosya ve klasörlerinizi yönetim biçimlerinizi gözden geçirerek gereksiz görüntülemeyi azaltın. Farklı kaynaklardan gelen görselleri eşleştirerek görüntüleri doğrularken belirgin özellikleri not etmek, asıl görselle tekrar karşılaşmanız gereken anların sıklığını azaltmanıza yardımcı olabilir.
İzleme çevresini uygun hale getirmeyi deneyin. Pencerenin boyutunu küçültmek, ekranın parlaklığını ve çözünürlüğünü ayarlamak algılanan etkiyi azaltabilir. Yapabiliyorsanız sesi kısmayı deneyin, genellikle en etkili olan kısım sestir.
Görsellere uzaktan bakmakla ilgili deneyler yapın. Bazı insanlar kıyafetler gibi belirli ayrıntılara odaklanmakta zorlanır ve yüzler gibi diğer ayrıntıları gözden kaçırır. Görselin rahatsız edici kısımlarına geçici mat veya maske uygulamayı deneyin. Film düzenleyicileri ölüm görüntüsü anını keserken döngü oynatma özelliğini kullanmaktan çekinmeli veya tedbirli bir biçimde kullanmalıdır.
Ekrandayken sıkça ara verin. Hoşunuza giden şeylere bakın, gezinin, gerinin veya doğa ile temas kurmaya çalışın (yeşillik, temiz hava, vb.). Bunların hepsi vücudun üzüntü tepkilerini köreltmeye yardımcı olabilir. Özellikle uyumadan önce rahatsız edici görsellerle çalışmaktan çekinin. Bu süreçte zihin alanınızı doldurması daha muhtemeldir.
Bilinçli bir kişisel bakım planı geliştirin. İvedi dosya veya projelerde mümkün olduğunca bir, iki, üç hatta dört kez çalışmak cazip gelebilir. Kendinize iş dışında kendinize nefes alacak alan sağlamanız önemlidir. Travmaya karşı dirençli olan kişiler travmayla ilgili strese maruz kaldıklarında düzenli egzersiz yapmaları, dışarıda sevdikleri etkinliklere olan ilgilerini sürdürmeleri ve sosyal ilişkilere zaman ayırmaları daha muhtemeldir.

Editör ve diğer yöneticiler için bazı ek ipuçları:

Takımın her üyesi travmaya verilen normal tepkiler konusunda bilgilendirilmelidir. Takım üyeleri, farklı kişilerin farklı başa çıkma yöntemlerine sahip olduğunu, etkinin zamanla nasıl katlanabileceğini ve kendilerinin ya da iş arkadaşlarının daha fazla etkin kişisel bakım uygulama ihtiyacı duyduğunu anlamalıdır.
Görsel açıdan rahatsız edici malzemelerin nasıl depolanıp dağıtıldığı ile ilgili açık prensiplere sahip olun. Travmatik görüntülerle ilgili akışlar, dosyalar, iç iletişimler açıkça işaretlenmeli ve yalnızca malzemeyi görmesi gereken kişilere dağıtılmalıdır. Kimse, asla görüntülenmeyecek video görüntülerini izlemeye zorlanmamalıdır.
Çevre önemlidir. Mümkünse şiddet içeren görsellerle uğraşan iş yerlerinde dışarıyı gören pencereler bulunmalıdır; bitki ve diğer doğal öğelerin odada bulunması da yardımcı olur.