Περίπτωση 9.2: Συμβουλές για να αντιγράφετε με τραυματικές εικόνες
Ο Gavin Rees, δημοσιογράφος και δημιουργός ταινιών, είναι ο διευθυντής του Dart Centre Europe. Το Dart Centre είναι ένα πρόγραμμα του Graduate School of Journalism στο Πανεπιστήμιο Columbiaστη Νέα Υόρκη και είναι αφιερωμένο στο να προωθεί ηθικές και καινοτόμες προσεγγίσεις στην κάλυψη του τραύματος και της βίας. Πριν από αυτό, ο Gavin παρουσίαζε δουλειές και πολιτικές ειδήσεις για αμερικανικά, βρετανικά και γιαπωνέζικα ειδησεογραφικά κανάλια και έχει δουλέψει σε θεατρικά έργα και ντοκιμαντέρ για το BBCκαι το Channel 4 και για ανεξάρτητες εταιρείες παραγωγής ταινιών. ΟGavin είναι επίσης ένας επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Bournemouth και είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου των European Society of Traumatic Stress Studies και UK Psychological Trauma Society.
Εικόνες από εμπόλεμες ζώνες, σκηνές εγκλημάτων και φυσικές καταστροφές είναι συχνά φρικτές και θλιβερές. Όταν η εικόνα είναι τραυματική, τα γεγονότα που συμβαίνουν μακριά μπορεί να μοιάζουν ότι περνούν μέσα στην προσωπική υπερκείμενη φάση του κοινού. Αρνητικές αντιδράσεις, όπως απέχθεια, ανησυχία και ανικανότητα, δεν είναι ασυνήθιστες για δημοσιογράφους και εγκληματολογικούς αναλυτές οι οποίοι εργάζονται με τέτοιο υλικό.
Εμείς ξέρουμε από έρευνα ότι οι εργαζόμενοι στα μέσα είναι μια ιδιαίτερα ανθεκτική ομάδα: Στις περισσότερες περιπτώσεις η έκθεση σε περιορισμένες ποσότητες τραυματικών εικόνων είναι απίθανο να προκαλέσει κάτι περισσότερο από περαστική αγωνία. Ωστόσο, οι κίνδυνοι, αυτού που οι ψυχολόγοι αποκαλούν δευτεροβάθμια ή αντιπροσωπευτική τραυματική εμπειρία γίνονται σημαντικοί σε περιπτώσεις όπου η έκθεση επαναλαμβάνεται (η λεγόμενη αργή επίδραση σταγόνας). Το ίδιο ισχύει σε περίπτωση που υπάρχει μια προσωπική σύνδεση με τα γεγονότα –εάν, για παράδειγμα, περιλαμβάνει τραυματισμό κάποιου τον οποίο γνωρίζετε.
Ακολουθούν έξι πρακτικά πράγματα που τα μέσα και οι εργαζόμενοι στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας μπορούν να κάνουν για να μειώσουν το φορτίο του τραύματος:
- Αντιληφθείτε τι αντιμετωπίζετε. Η πρώτη γραμμή κάθε άμυνας είναι να γνωρίζουμε τον εχθρό: Σκεφτείτε την τραυματική εικόνα ως συγγενή της ακτινοβολίας, μια τοξική ουσία η οποία έχει επίδραση εξαρτώμενη από τη δόση. Οι δημοσιογράφοι και οι εργαζόμενοι στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας, όπως οι εργαζόμενοι στα πυρηνικά, έχουν να κάνουν μια δουλειά∙ την ίδια στιγμή, πρέπει να κάνουν λογικά βήματα για να περιορίσουν την περιττή έκθεση.
- Εξαλείψτε την περιττή επαναλαμβανόμενη έκθεση. Επανεξετάστε τις διαδικασίες διαλογής και tagging, και πώς οργανώνετε ψηφιακά αρχεία και φακέλους, μεταξύ άλλων διαδικασιών, για να μειώσετε την περιττή προβολή. Όταν επιβεβαιώνετε βίντεο με διασταύρωση εικόνων από διαφορετικές πηγές, το να κρατάτε γραπτές σημειώσεις από διακριτικά γνωρίσματα ίσως βοηθήσει να περιορίσετε το πόσο συχνά χρειάζεστε να ελέγξετε ξανά μια αυθεντική εικόνα.
- Προσπαθήστε να προσαρμόσετε το περιβάλλον προβολής. Μειώνοντας το μέγεθος του παραθύρου και προσαρμόζοντας τη φωτεινότητα και την ανάλυση της οθόνης μπορεί να ελαττωθεί η λαμβάνουσα επίδραση. Επίσης προσπαθήστε να κλείνετε τον ήχο όταν μπορείτε –είναι συχνά το μέρος που επηρεάζει περισσότερο.
- Πειραματιστείτε με διαφορετικούς τρόπους οικοδόμησης απόστασης στο πώς βλέπετε τις εικόνες. Κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι το να επικεντρωθούν σε ορισμένες λεπτομέρειες, για παράδειγμα τα ρούχα, και να αποφύγουν άλλες, όπως τα πρόσωπα, βοηθά. Σκεφτείτε να βάζετε ένα προσωρινό υλικό/μάσκα σε περιοχές αγωνίας της εικόνας. Οι μοντέρ πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν το εργαλείο επανάληψης σε βρόγχο (loopplay) όταν εργάζονται σε σημείο εικόνας θανάτου ή να τη χρησιμοποιούν με φειδώ.
- Κάνετε συχνά διαλείμματα από την οθόνη. Κοιτάξτε κάτι ευχάριστο, περπατήστε, τεντωθείτε ή αναζητήστε επαφή με τη φύση (όπως τη βλάστηση και τον φρέσκο αέρα κ.λπ). Όλα αυτά μπορεί να βοηθήσουν να ελαττωθούν οι σωματικές παρενέργειες. Ιδίως, αποφύγετε να εργάζεστε με θλιβερές εικόνες ακριβώς πριν πάτε για ύπνο καθώς είναι πιο πιθανό να επηρεάσουν τον ψυχικό σας χώρο.
- Αναπτύξτε ένα σκόπιμο σχέδιο αυτό-φροντίδας. Μπορεί να είναι δελεαστικό να εργάζεστε δυο φορές, τρεις φορές, τέσσερις φορές σκληρά πάνω σε μια επείγουσα ιστορία ή σε ένα πρόγραμμα. Αλλά είναι σημαντικό να διατηρήσετε ένα χώρο ανακούφισης για τον εαυτό σας έξω από τη δουλειά. Οι άνθρωποι που είναι ιδιαίτερα ανθεκτικοί στο τραύμα είναι πολύ πιθανό να ασκούνται συχνά, να διατηρούν εξωτερικά ενδιαφέροντα σε δραστηριότητες τις οποίες αγαπούν και να επενδύουν χρόνο σε κοινωνικές επαφές, όταν βιώνουν καταστάσεις στρες.
Μερικές επιπρόσθετες συμβουλές για συντάκτες και άλλους διευθυντές:
- Κάθε μέλος μιας ομάδας πρέπει να ενημερώνεται σχετικά με συνηθισμένες αποκρίσεις στο τραύμα. Τα μέλη της ομάδας πρέπει να καταλαβαίνουν ότι διαφορετικοί άνθρωποι αντιμετωπίζουν διαφορετικά το πώς η επιρροή μπορεί να συσσωρεύεται με τον χρόνο και το πώς να αναγνωρίζουν όταν εκείνοι ή οι συνάδελφοί τους χρειάζεται να εξασκηθούν περισσότερο ενεργά πάνω στην αυτό-φροντίδα.
- Πρέπει να έχετε καθαρές οδηγίες πάνω στο πώς το υλικό γραφικών αποθηκεύεται και διανέμεται. Ροές δεδομένων (feeds), αρχεία και εσωτερική επικοινωνία που συνδέονται με την τραυματική εικόνα πρέπει ξεκάθαρα να σημαίνονται και να διανέμονται μόνο σε εκείνους οι οποίοι χρειάζονται το υλικό. Κανείς δεν πρέπει να αναγκάζεται να δει εικόνες βίντεο που ποτέ δεν θα μεταδοθούν.
- Το περιβάλλον μετράει. Εάν είναι δυνατό, χώροι εργασίας οι οποίοι συνδέονται με βίαιη εικόνα πρέπει να έχουν παράθυρα με θέα έξω∙ το να φέρετε φυτά και άλλα φυσικά στοιχεία μπορεί επίσης να βοηθήσει.
